Úr einu í annað

Facebook er alveg ágætt til síns brúks en ég á vinkonu hér í Noregi sem bloggar á hverjum degi og það vakti hjá mér löngun að byrja aftur að blogga.

Ákvað að skrifa um lífið okkar hér í Noregi.

Var á vakt til kl:22:15 í gærkvöldi. Þurfti að vakna kl: 7 í morgun til að fara með bílinn á verkstæði. Þarf að skipta um bremsuklossa og diska á honum. 

Leit út um gluggann og sá að það var þoka...."Yesss" hugsaði ég "æðislegt nú get ég farið í nýja skær, skær, skær bleiku regnkápuna sem ég keypti mér á Skeldýrahátíðinni hér í Mandal um síðustu helgi."

Þar sem ég er ekki þannig manneskja að fara "Bara" út að ganga þarf ég alltaf að taka hundinn með mér....þarf að hafa einhvern tilgang að fara út að fá mér frískt loft og heilbrigða hreyfingu. ( Ég er í aðhaldi og þarf út að labba á hverjum degi í 30 mín.) Svo að ég skellti Tönju í skottið á bínum ég í skær bleiku regnkápunni og brunaði af stað í frábærri þoku.  Þegar ég kom á verkstæðið sá ég að bíllinn sem mig langar í var horfinn...hehehehe...Hvar er bílinn minn spurði ég sölustjórann...hann skellihló og sagðist vera búin að selja hann."En ég get reddað þér öðrum " sagði hann. Þetta er nýjasti bílinn frá Citroen.....reyndar var þessi sport týpan sem er æðislegur DS5 Ætla pottþétt að kaupa mér einn þegar ég verð rík...heheheh.....

Jæja við Tanja löbbuðum heim, ég í skær bleiku regnkápunni og fílaði mig í botn. Ennnnn....svo dró frá sólu og ég mætti fólki á hjóli í stuttbuxum og stuttermabol.  :-)  En ég var bara glöð og ánægð að geta notað kápuna mín í smá tíma. Tók mig 30 mín að labba.

Það er búið að vera svo æðislegt veður hér...reyndar rigndi smá í gær en þá var ég í vinnunni.

Ég er búin að vera að vinna svo mikið í sumar sem afleysingarmanneskja á elliheimilinu hér í Mandal. Fólk heldur að ég sé smá klikkuð að vinna svona mikið á sumrin. En ég er bara svo þakklát að hafa vinnu og hafa heilsu til að vinna svona mikið. Finn samt fyrir því að ég er orðin soldið þreytt. Ég er búin að fá vinnu áfram sem afleysingarmanneskja, svo að ég skrái mig á allar vaktir sem koma á netið.....og er að fá þær, svo að ég er alsæl með það. Ég er á lokaðri deild þar sem eru erfiðir einstaklingar með heilabilanir o.s.frv. Ég var að vinna um síðustu helgi sem var síðasta helgin sem ég vann sem sumarafleysingarmanneskja. Fékk svo auka alla þessa viku og svo vinn ég þessa og næstu helgi líka. "Vá" segja starfsfélagarnir mínir. "Þú átt eftir að vá rosalega mikið útborgað næst."Mér finnst ég alltaf fá mikið útborgað. :-)

Tveir hvolpar eftir hjá mér af 4. Ég vona að ég eigi eftir að selja þá líka. Finn að það er strax betra að hafa 2 en 4. Ég hélt í alvöru á tímabili að ég væri að verða "GAL" en þetta er betra en ég vil samt losna við þá.

Er að vinna stuttar vaktir þessa helgi sem betur fer. Stuttar vaktir eru frá kl: 7-14 og 14:45 -21:00 Ég finn alveg fyrir þreytu eftir viðburðarríkt sumar. Barnabörnin mín Victoria og Elisabeth voru hjá mér í næstum 5 vikur, vinna fulla vinnu og hugsa um 4 hvolpa. En þetta er búið að vera æðislegt....held svo alltaf að hlutirnar séu að róast...en það gerir það aldrei hjá mér....þetta fylgir mér bara og ég verða að fara að sætta mig við það. :-)

Jæja þanga til næst hafið þið það gott.

Margrét Annie

Samfylkingin fékk nú bara tæplega 30%.  Hún heldur að allir íslendingar vilja í ESB. Hvað með hina 70% sem kusu ekki Samfylkinguna. Þetta á ekki að vera aðalmálið í dag, hvernig væri að fara að bjarga heimilunum og fyrirtækjunum í landinu. Mér líst ekki á þetta ef þau hugsa bara um ESB aðild.

FARIÐ OG GERIÐ EITTHVAÐ AF VITI OG BJARGIÐ FÓLKINU  LANDINU.

Get ekki annað en vorkennt tveimur mönnum í þjóðfélaginu í dag. Þeim Björn Inga  og Ólafi  F. nýja borgarstjóranum í Reykjavík. Mér sýnist Björn Ingi viðkvæmur og hefur tekið þessari umfjöllum nærri sér. Það er ekki eins og hann hafi stolið þessum peningum, hann fékk fullt leyfi til að kaupa sér föt fyrir peninga flokksins, hver veit nema hann hafi komist inn í borgarstjórn vegna þess hve flott klæddur hann var. Fötin skapa nú einu sinni manninn.

Ólafur F. hefur fengið neikvæða umfjöllum  frá flokkssystkinum sínum og annarra. "Um að honum takist þetta ekki og hve óáreiðanlegur hann sé". Mér finnst svona athugasemdir ekki af hinu góða. Það er vegið að persónu hans, sem mér finnst óréttlátt, mér finnst sýna mikinn vanþroska að tala svona um manninn eins og gert hefur verið. Var soldið hissa að Margrét Sverris vilji ekki styðja hann í þessu. Gefið manninum tækifæri. Ekki mundi þessar manneskjur vilja að talað yrði svona um þær í fjölmiðlum. Enginn hefur svo sterkan skráp.

Stígur vinur minn var farinn að kvarta að ég sé ekki að blogga, jæja Stígur nú byrja ég aftur.

Annars er nóg að gera hjá mér.  Ég er bakandi alla daga eins og er. Dóttir mín hún Melanie er að fara að gifta sig þann 2. feb. Þegar ég er ekki að baka þá er ég að föndra fyrir brúðkaupið. Jæja nóg í bili að sinni.

Það hringdi í mig blaðamaður frá Fréttablaðinu varðandi bloggið mitt á þriðjudaginn og spurði mig nánar útí þetta með pallinn og vildi fá myndir hjá mér. Mér fannst það alveg sjálfsagt.

Áður en ég sendi bloggið út hringdi ég í Sigrúnu vinkonu mína hér í sveit. Þegar ég var búin að lesa það yfir tók hún andköf og spurði hvort ég ætlaði virkilega að senda þetta út. Ég hélt nú það. Hvað er það versta sem getur gerst. Ekkert í minni bók sem væri hættulegt.

Ég þurfti nú að berjast við þá þegar þeir vildu ekki leyfa Begga að fara í skólann. Það er það erfiðasta sem ég hef þurft að berjast við og hefur það skilið eftir gapandi sár sem ég er ennþá að glíma við. En það er allt á góðri leið. þegar ég lít til baka um æviskeið mitt þá sé ég að ég hef í rauninni verið að berjast allt mitt líf. Ég hef barist við fortíðardrauga sem að hefðu viljað leggja mig að velli, en ég leyfði það ekki. Ég hef barist við sorgir, erfiðleika og vandamál, sem ég hef þurft að leysa ein eða með hjálp annarra. Það sem brýtur mann ekki styrkir mann. Það er mín reynsla á lífinu. Þótt að maður vilji öllum vel, þýðir það ekki endilega að maður lætur bjóða sér hvað sem er.

Auðvitað koma stundir þar sem maður vill skríða undir sæng og bara vera þar, eða að vilja ekki vakna aftur þegar maður leggst til hvílu að kvöldi. En maður hefur ekkert val þú verður að fara á fætur og takast á við lífið hvernig sem það er. Maður verður að muna að það eru líka góðar stundir í lífinu, eitthvað sem að lætur mann fara á fætur næsta dag og gleðjast yfir hinu smáu og hinu hvers dagshlutum. Ég hef lært að það er það smáa sem að gleður mig mest. Falleg orð sem sagt er við mig, falleg blóm, skemmtilegt lag sem lífgar upp á lífið, vinkonur mínar, fjölskyldan og dýrin. Þetta er eitthvað sem vert er að lifa fyrir og berjast fyrir. Það koma alltaf góðar stundir inn á milli erfiðleikana. Sem betur fer því annars mundi maður bugast. 

Þeir sem eru að kynnast mér núna trúa  því ekki að ég var feimin, óframfærin, hrædd að segja mína skoðun á hlutunum, litið sjálfstraust og ekkert sjálfsöryggi. Ég hef þurft að horfast í augun á sjálfum mér og spurt mig að því hvort ég ætlaði virkilega að eyða þessu dýrmæta lífi í því að vera  hrædd við lífið sjálft. Ég ákvað að ég ætlaði að nýta mér það besta sem lífið hefði upp á bjóða og vera óhrædd að berjast fyrir málstað sem vert er að berjast fyrir. Ég ákvað að láta engan eða neitt berja mig niður, maður getur bognað en aldrei skal ég brotna. Heldur standa upp aftur og halda áfram á þeirri braut sem ég hef ákveðið að ganga. Láta eins gott af mér leiða við samferðamenn mína á lífsleiðinni, gefa með mér það sem mér hefur gefið. Hafa gaman af lífinu og njóta þess með þeim sem mér þykir vænt um. Lífið hjá mér snýst um það að kynnast góðu fólki og deila lífinu mínu með þeim, við erum hér aðeins stutta stund og því ekki að gleðjast og styrkja vináttuböndin með þeim sem manni þykir vænst um.

Í erli dagsins gleymum við að hlúa að þeim í dag sem að okkur þykir vænst um, á morgunn getur það verið of seint. Muna alltaf að segja fólkinu að þér þykir vænt um það. Ég enda alltaf símtölin mín á " I love you." Hvort sem það er fjölskyldan mín eða bestu vinir mínir.

Ég og Beggi vorum að keyra heim frá kirkju á sunnudaginn, vorum komin undir Ingólfsfjall þegar hann segir allt í einu. "Ég er svo þakklátur fyrir hvað ég á góða mömmu, ég á alveg örugglega bestu mömmu í heimi." Ah en sætt.Er ég komin í hóp með henni Díönu prinsessu? Það væri ekki amalegt. Ætti kannski að fara að hugsa um að stofna félag með bestu mömmum í heimi og hafa minningu Díönu sem heiðurs mamman. Hm... líst vel á það.

Hann er auðvitað bara sætastur í sér hann Beggi minn. Hann er alltaf að koma með eitthvað svona óvænt. Reyndar er mér sagt að hann sé rosalega meðvitaður um tilfinningar sínar og líðan. Ég vona að það verði honum til góðs um ævina. Ég veit að fólk sem er svona tilfinninganæmt getur verið brothætt.

Eins og þið hafið séð hef ég stofnað annað blogg fyrir Indlandsferðina núna í sept. Ég hef þessa síðu núna sem aðalsíðuna en þegar ég fer út læt ég englanna vera aðalsíðan.

Þessi mynd tók ég þegar ég fór út í fyrsta skiptið.Krakkarnir eru að bíða eftir einu máltíðina sem þau fengu yfir daginn. Ef máltíð má kalla. Fengu bara hrísgrjón.

Ein vinkona mín er komin á eftirlaun og missti manninn sinn fyrir rúmlega þremur árum síðan. Þegar hann lést var hann búin að borga tæplega 5 milljónir inn á lífeyrissjóðinn sinn. Ekkjan fékk borgað úr sjóðnum fyrstu tvö árin, rúmlega 30.000 kr. á mánuði. Eftir það er hún að fá 15.000 kr. á mánuði.

Hvernig geta stjórnvöld látið svona þjófnað óáreitt, loka augunum fyrir því að heilli þjóð er beitt ranglæti, stolið af okkur milljarði og allt löglegt. Það er kominn tími til að við látum í okkur heyra mótmælum þessu órétti sem okkur er beitt í nafni laganna. Það er kominn tími til að stjórnvöld hysji upp um sig buxurnar og fari að vinna fyrir fólkið í landinu. Hvernig stendur á því að stjórnmálaflokkarnir nota ekki þennan málstað í kosningabaráttu sinni? Við hvað eru þið hrædd. Svo er verið að tala um mafíu á Ítalíu, ég get ekki betur séð að hún sé til staðar hér í okkar eigin landi. Lífeyrissjóðirnir eru að hagnast um miljarða og til hvers, í hvað fara þessir peningar ef ekki til lífeyrisþegna. Til hvers að borga í lífeyrissjóði ef maður sér svo aldrei þessa peninga eða þeir sem erfa mann. Og af hverju látum við þetta yfir okkur ganga endalaust?

Fólk er búið að hafa mikið fyrir lífinu í flestum tilfellum og eiga skilið að njóta ávaxta sinna, Þau eiga ekki að þurfa að betla um hverja einustu krónu og kyssa á hönd formanna lífeyrissjóðanna í þakklætisskyni fyrir þá litlu peninga sem þeir henda til fólks af hroka. Af hverju gerum við aldrei uppreisn hér á landi? Er ekki kominn tími til?  

Ég er búin að borga í sér lífeyrissjóð  á Bretlandi í mörg ár, og ég fæ þennan pening óskiptan með hagnaði. Dettur ekki í hug að borga í fleiri lífeyrissjóði hér á landi, hvað sem það kallast.  

 Viljum við ekki að foreldrar okkar, ömmur og afa eigi áhyggjulaust ævikvöld?

Ég veit ekki hvort það er ég sem er að breytast eða hvað, en það er ekkert í sjónvarpinu sem að lætur mig langa til að hlunkast í sófann minn með popp og kristal og hafa það kósí. Þetta eru allt mjög óspennandi þættir. Maður var sáttur við American Idol, fannst okkur hjónunum gaman að fylgjast með því. En Alla Malla. Þessir þættir núna, American got talent og So you think you can dance, er orðið too much fyrir minn smekk. Og að þau skulu vera um helgar er ég ekki sátt við. og ekkert nema sakamálaþættir, sem ég hef alltaf verið hrifin af, en  eru bara alltof oft núna.

 Ég man þegar ég var stelpa þá settist öll fjölskyldan fyrir framan sjónvarpið og horfðum á Upstairs, downstairs og Forsæt ættina. Já það voru heilagar stundir hjá mörgum fjölskyldum í þá daga.Ekki má gleyma  Oneaden Line.Sem við vinkonurnar horfðum spenntar á þegar við vorum unglingar

 Er alveg hætt að framleiða góðar myndir eða kaupa sjónvarpsstöðvarnar þær ekki lengur. Erum við orðin eitthvað úrkynjuð þegar kemur að sjónvarpsþætti eða bíómyndum. Höfum við ekkert að segja hvað er borið á borð fyrir okkur? Eða tökum við öllu þegjandi og hljóðalaust, nennum ekki að láta í okkur heyra. Ég er ekki viss um að ég vilji borga offjár fyrir eitthvað svona drasl, læt bara ekki bjóða mér þetta lengur, er að hugsa um að segja Stöð 2 upp, og spara mér peninginn eða setja hann í eitthvað þarfara en að borga fyrir dagskrá sem maður horfir svo aldrei á. Og hananú.

Komin heim frá þriggja daga ferðalagi til Berufjarðar. Við Jón fórum með vinafólki okkar Ólöfu og Bárði. Við förum á hverju ári í stutt ferðalag saman um landið. Við gistum á Lindarbrekku í Berufirði í gömlu vinalegu húsi sem að minnti mann óneitanlega á gömlu góðu æskuárin. Við fórum á sunnudagseftirmiðdag og komum í blíðskapar veðri um níuleytið um kvöldið. Við fórum í bíltúra, meðal annars til Egilsstaða.

 Lindarbrekka gamla húsið. Til í að fara þangað aftur.

Jón og Óla eru áhuga fólk um aðalbláber, og var þeyst upp um fjöll og firnindi að leita að blessuðum berjunum handa þeim, okkur Badda "ekki" til mikillar skemmtunar, skildum ekkert í því af hverju í blessaða nafni fólkið gat ekki látið sér nægja bara "venjuleg" bláber. Enda var svo mikið af þeim að ég hef ekki séð annað eins um ævina. Baddi tók með sér tölvuna og þýddi einn eða tvo kafla meðan hin hlupu upp um fjöllin að leita að þessu "Gulli." Ég tók upp fötu og ákvað að tína ber fyrst ég var neydd til þess. Endaði auðvitað með því að ég tíndi mest. Því það fór svo langur tími hjá þeim að leita. Fundu aldrei nein aðalbláber.

 Borða morgunverð í sól og hita

Við fengum gott veður allan tímann, nema það rigndi aðfaranótt miðvikudags. Við renndum fyrir fiski í á á Egilstöðum, Baddi er ekki mikill áhugamaður um fiskveiðar en ákvað að renna fyrir fiski. Hann græjaði stöngina sínu nýju og kastaði út, skildi ekkert í því af hverju hann fékk ekkert,  ákváðum að kíkja á stöngina hans og athuga hvort hann hafi ekki græjað hana rétt. Kom í ljós við nánari athugun að hann hafði bara flotholtið og ekkert annað. "Halló".

Þarf öngul?

                                                                         Jón að renna fyrir fiski

Það er mikið um vaska karlmenn sem koma til að skjóta hreindýr þarna fyrir austan. Komið var með tvo tarfa og gert að þeim meðan við vorum þarna. Hreindýrakjöt er upp á halds kjötið mitt fyrir utan kjúkling auðvitað.

Valur bóndinn á Lindarbrekku með hreindýrshöfuð.

Þeir sem mig þekkja vita að ég er mikil áhuga manneskja um dýr, elska ketti og hunda. Það voru 4 hundar þarna á bænum mér til mikillar gleði. Öðrum ekki til gleði. Tölum ekki meira um það. Ég var bitinn illa í júlí af Labrador hundi sem nágranni minn átti. Sauma þurfti 11 spor og náði bitið alveg niður í bein enda náði hann taki á mér og hristi handlegginn duglega. Er tilfinningalaus kringum sárið. Ég hef verið svolítið hrædd við hunda síðan, en ég er staðráðin að komast yfir það. Var mjög glöð þegar tekið var vel á móti mér á Lindarbrekku með þrjá sæta hunda.

Umvafin vinum mínum 

Jæja búið að vera mikið að gera í sumar og er búin að vera löt að fara inn á bloggið. Kom heim frá Ítalíu eftir velheppnaða ferð með Skálholtskórnum. Hittum páfann, og sungum á nokkrum tónleikum, og í nokkrum kaþólskum messum, erum orðin rosalega fær með kaþólsku svörin. Þetta var meiriháttar gaman og ferðuðumst um endilanga Ítalíu.

Í kirkju í Sorrento sem við sungum í.

Fengum rosalega gott veður. Er soldið þreytt eftir ferðina þó, þetta var soldið mikið span á okkur, en við upplifðum mikið og sáum mikið. Nú er bara að melta það. Elín konan hans Bjarna Harðar kom með okkur og söng meðal annars einsöng. Mjög góð söng kona. Hún small í hópinn.

Elísabet barnabarnið mitt er hjá mér núna, fékk að hafa hana hjá mér, verð að hafa einhvern hjá mér öðru hvoru. Ég var með öll fimm barnabörnin hjá mér í viku í sumar. Já,,,,, það var fjör á heimilinu þá!!!!!!!!!!!

                                                                                                                                                                        Elisabeth og Daði    

Stjúpsonur minn hann Benni gifti sig í júní og ég passaði börnin þeirra þrju í viku á meðan þau fóru í brúðkaupsferð. Ég var einnig með Victoriu, og  Elisabeth var í nokkra daga. Victoria er búin að vera hjá mér í mest allt sumar meðan Melanie var að vinna.                                                                          

Benni og Braga í hnapphelduna

 Ég fór í augn lazer í síðasta mánuði. Læknirinn mælti með því að ég fengi þá meðferð að ég sæi betur þegar ég væri að lesa en sæi verr frá mér. Mér finnst það ekki alveg henta mér og ætla að fara aftur og láta laga það. Þetta er svo lítið mál að fara í þetta.

     Álfheiður og Stefán

Er að fara til Indlands í næsta mánuði. Ætla að opna sér síðu fyrir það, mér finnst það betra.  Er búin að vera með síðu fyrir það á blog central er er að hugsa um að skipta yfir. Var að ganga frá því síðast í gær, að panta flugfar frá Kalkútta til Delhi. Fórum í lest þessa leið í janúar s.l. "oh my" það tók okkur 27 klukkustundir og ÞAÐ ER EKKERT GRÍN Í INDVERSKUM LESTUM SKAL ÉG SEGJA YKKUR. Ég fer í þetta skiptið með tengdadóttur minni henni Álfheiði og vinkonu hennar  henni Karitas, en Álfheiður er fædd í Kalkútta og hefur ekki farið þangað síðan hún var ættleidd hingað til Íslands.

                           Hjá Taj Mahal